คงเคยได้ยินสำนวนนี้กันมาบ้าง และคงเคยเห็นบางคนที่ชอบทำตัวเป็นดั่งสำนวนที่ว่า ที่พบเช่น (1) ชอบแสดงการอวดรู้ ทั้งที่ตัวเองรู้ไม่จริงหรือไม่รู้ (2) ชอบสอน แนะนำ ตักเตือนคนอื่น ในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าใช่ (แต่ไม่ใช่) โดยที่ไม่มีความรู้ ความลึกซึ้งในเรื่องนั้นเพียงพอ (3) ชอบใช้ความเห็น ตัดสินในสิ่งที่เป็นผลได้ผลเสียต่อผู้อื่น ทั้งที่ยังขาดความรู้ถึงระเบียบ หลักเกณฑ์ ข้อเท็จจริงในเรื่องนั้น (อันตราย ต้องระวังอาจโดยสวนกลับทางคดีความ) ฯ... ก็แปลกนะครับ โดยเฉพาะถ้าเรื่องตัวก็ไม่ใช่ รู้จักอยู่เฉยๆ นิ่งๆ เสียบ้างจะได้ไม่เปลืองตัวโดยไม่จำเป็น มีอะไรต้องทำตามบทบาท หน้าที่ ก็ทำไป ไม่รู้จริงอะไรก็ไม่ต้องพูด นำเสนอ หรือแสดงความเห็นด้านลบเกี่ยวข้องกับผู้อื่นมากไป ก็จะเป็นที่น่ารักในหมู่ผองเพื่อนคนใกล้ชิดมากกว่า (แถมบางคนยังมีท่าทีของความก้าวร้าว+ความอวดรู้อยู่ด้วย) ...เจอคนแบบนี้มาด้วยตัวเอง เลยอยากเขียนบทความนี้ ดูเหมือนแรงไปนิด แต่อาจเป็นประโยชน์ เผื่อใครอ่านเจอจะได้กระตุกคิดไม่ต้องทำตัวโง่ให้คนอื่นเห็น/// /////
เอามาฝาก "ความรู้ทำให้รู้จักถ่อมตน ไร้ความรู้ทำให้จองหองอวดดี"........"ใจของคนโง่ปรากฎอยู่ที่ปาก ใจของคนฉลาดซ่อนอยู่ที่ใจ"
